Właściciel mieszkania nie może z niego korzystać od ponad 7 lat, bo pomimo prawomocnego wyroku eksmisyjnego nadal zamieszkują w nim poprzedni właściciele. Gmina przyznała mu z tego tytułu odszkodowanie za utracone korzyści oraz zwrot kosztów eksploatacyjnych za utrzymanie mieszkania. Właściciel wystąpił do organów podatkowych z zapytaniem o obciążenia podatkowe związane z tymi świadczeniami.
Zgodnie z art. 18 ust. 5 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U. 2001 nr 71, poz. 733, ze zm.) właścicielowi, którego mieszkanie zajmują lokatorzy bez tytułu prawnego, z uwagi na fakt, że gmina nie dostarczyła im lokalu socjalnego, należy się od tej gminy roszczenie odszkodowawcze. Natomiast, jak stanowi art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. 1991 nr 80, poz. 35, ze zm.), wolne od podatku dochodowego są odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku sądu, z wyjątkiem otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą lub w ramach utraconych korzyści.
Wyrok eksmisyjny ze wstrzymaniem eksmisji
W grudniu 2012 r. sąd rejonowy wydał wyrok eksmisji lokatorów i właścicieli jednego z mieszkań. Zostali oni zobowiązani do opuszczenia lokalu, który zyskał nowego właściciela. Jednakże sąd w wyroku tym jednocześnie wstrzymał eksmisję do czasu zaoferowania przez gminę właściwego lokalu socjalnego eksmitowanym. Do 9 marca 2020 r. takiego lokalu gmina nie zaproponowała.